Ben adını bilmem senden öte olan nesnelerin
Kokusunu bilmem tenine değen misklerden gerisinin
İçimdeki senlere bölerim kendimi
Eksilmem, artarım
Aruz veznindeki heceler gibi...

İki kaşının arasına asılan dar köprüdeyim adam
Düşüşüm bir kahkaha olacak maskeli şeytanın dudaklarında
Tatil gününe rastladım meleklerin
Kancalı inançlar lazım geçebilmek için karşı yakaya.

Kelimelerimi astığım kalemimi de
En sonunda bir kalemtıraş jiletinde harcayıp tükettim
Elimde kalan
Boynunu bükmüş kırık bir kalem ucu
Ve olası yokluklarla kirlettiğim
Dört bir köşesini gece ile yaktığım saman kağıtları...

Kibrit gibi ömür...
Gönül yaka yaka
Getiriyor beni yolun sonuna...

Üzülme...
Başka türlü anlatamadığım her kelime
Tokat gibi vursun saman kağıtlarının üzerine.
Sen gel üstüme üstüme...
Bu gamlı baykuş
Taşır kanatlarında seni de...


Elif SEZGİN