13
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1660
Okunma
Sen hızla geçip giderken
Görmediklerindi alnıma yazılan
Bir kahvenin telaşla
Porselen fincana çizdiği
Kaderimden okuyordu seni
Başı bağlı
Tek gözünde görme kaybı olan Nazife abla
Sen çıksan da çıkmasan da
Bir boşluğu işaret ediyor
Aha bak kız orada işte,
İsminin baş harfi çıkmış
Gördün mü?
Diyordu...
Islığını bohça yapıp,
Denizleri yara yara,
Öfkesinden köpürerek giden
Vapur da biliyordu dönmeyeceğini,
Ben de...
Ama ümit bu ya,
Her hafta kuruyemişçide çektirdiğim
Kavrulmuş kahvelerde adını ayıklardım...
Bulduğum bütün çiçeklerin
Yapraklarını yolar,
Sevmiyor çıktığında ayıplardım...
Kederden midir bilmem,
Sardunyalarım bile teneke kutuların içinde
Toprağıyla paslanırdı...
Her yeni güne seni tanıştırırdım
Bir önceki gün seni kıskanırdı...
Herkes yabancıyken sana
Bir tek kahve telveleri çok iyi tanırdı...
Nazife abla da çok iyi bilirdi dönmeyeceğini
Ben de...
Gözümdeki yaştan korkar,
Falı hep dönecek diye kapatırdı...
Elif SEZGİN