Sevgi kapısını, açan Mevlana
Gönül ateşiyle, yanan Mevlana
’Ümitsizlik kapısı, değil bu kapı
Nasılsan öyle gel’, diyor Mevlana

Gönüller sultanı o, aynası Rabbin
Ozanların piri, bütün dinlerin
Sevgi hoşgörüyü, sundu cihana
Çağlayan ırmağı, tüm iklimlerin

Peygamber değildi, kitabı vardı
Dünyamızda derin, izleri kaldı
Kadını yüceltti, affetti suçu
Bütün insanlığa, candan bir yardı

İnsanı insana, öğretendi o
İlahi ışıktı, bir güneşti o
’Ben ol da bil’ dedi, aşkı sorana
Vuslat düğünüydü, ölümlüydü o

Ey manevi güneş, candın canlara
Kıldan ince boynum, aşkın yoluna
Gecemiz gündüze, dönsün sevgiyle
Bir ışık yak da gel, can dostlarına

Can Akın



Poet Of The Moral Climates Mevlana

Mevlana who opens the door of love
Mevlana who burns with the love of hearts
’This isn’t the door of hopelessness
Come in any case’ said Mevlana

He’s the sultan of heart, mirror of God
Master of the poets and all the religions
Presented love, tolerance to the world
Crashing river of all the climates

He wasn’t a prophet, had a book
His deep foot prints remained in our world
Exhalted the woman, forgave the fault
Was a real comrade to the humanity

He who taught man to man
Was a divine light, a sun
’Be also like me, know’ to who asked the love
Reunion was his wedding-day, he was transitory

O, moral sun, you’re a soul to the souls
My neck is thinner than hair to the way of love
Let our night turn to the daylight with love
Come,light a fire to the comrades of your soul

Poem: Can AKIN
Translated by: Nilüfer DURSUN