Gün devrilip rengini soyunurken kâinat
Yokluğun duvarına kurulur merdivenim,
Benden firar eder de benliğim bana inat
Uzakların yâdında seyreder serüvenim…



Yine akşam, ve yine içimde aynı firak
Ömrümün aşinasi geceye dolan sancı,
Bu gurbet ikliminde ben yine benden ırak
Karanlığa misafir içimdeki yabancı…



Ruhumun uzaklara tutunmuş efkârıyla
Cevapsız soruların girdabında yorgunum,
Gecenin matemlere bürünen esrarıyla
Sorusu sorulmamış cevaplara sürgünüm…



Ne bir hayal, ne bir düş, ne bir umut yongası
Benim güzergahlarım duraksız mesafeler,
Ruhumu perçinleyen bir ömür prangası
Hiçbir yere varmayan gereksiz mesafeler…



Yönüm yok, menzilim yok, gün doğmasın ne çıkar
Zifiri matemlere sarılsın yalnızlığım,
Dipsiz karanlıklara dalsın sonsuza kadar
Sonsuz mesafelere râm olan ıssızlığım…



Bir firar ikliminde eriyip bütün tasam
Gecenin siyahında kaybolsa siluetim,
Karanlığa uzansam, uyusam… uyanmasam
Nihayet buluverse nihayetsiz gurbetim…


Cemal Varol

............................................
DOSTLARDAN
......................................................

Dur duraksız giderken, ömür denilen tren,
Beni hergün bitirir, özlemin yelkovanı.
Sanki posta katarı, imiş gibi getiren,
Hüzünleri yükleyip, geçmişten anıları... .....................Güler TURAN ( babidim)


Işık yetişemiyor hayalimin peşine,
karanlık gecelerde ışıkların işi ne?
kimin aklı eriyor âşıkların işine,
düşmesin hayallerim yeter artık peşime....................Feyzi Kanra


Bu yürek senin varlığınla atıyor,
Sensiz kalınca Güneş garip batıyor.
Her gece bu beden sensiz yatıyor,
Sabah belki hiç uyanmayacak uyuyan......................HakanKURTARAN