Değerli şair,

Önce 'Mesafeler 2'yi okumuştum. Sonra bunun öncesi de vardır, düşüncesiyle bu şiire geldim. Adetim olmadığı halde hikayesini okudum. Çok yürek burkucuydu. 'Neden bunu biraz daha genişletip bir hikaye yazmamış ki şair" diye düşündüm. Hala da yazılabileceğini düşünüyorum.

Şiirde çapraz kafiye kullanmışsınız. Mimari bakımından zor bir tarz bu. Genellikle şairler bu tarzda kendilerini dağılmaktan zor kurtarırlar. Siz de kendinizi dağılmaktan kurtarmışsınız; ki şiiri güzel kılan da budur.

Şiirin şekil hususiyetlerini bir yana bırakıp muhtevası hakkında birkaç kelam söylemek istiyorum. Bizde iki tip şair vardır: Birincisi tablo şairidir. Size bir yerin manzarasını çizer; ikincisi o taplonun içine girerek onun ruhuna dalar. Şiirde asıl olan da budur. Bunu basit bir misalle açayım. Biri tutar bir caminin dış görünüşünü, içinde bulunduğu mekanın bütün güzellikleriyle bize anlatır. Minaresi şunu benziyor, kubbesi şöyledir, arkasından batan güneşin ona verdiği renk onu şuna benzetmiş vs... Bu şairliğin en basit -tabiri caiz ise 'zenaatkarlık'- halidir. Bir başkası bu caminin içine girer, oradaki havayı teneffüs eder, gördüğü her güzellik karşısında ruhuna nakşolunan hisleri anlatır. Mesala Yahya Kemal'in 'Süleymaniye'de Bayram Sabahı' şiiri böyledir. Siz bu şiirde o adamın perişan halini anlatabilirdiniz bize. Saçını, sakalını, pejmürde kıyafetini, ağacın altındaki iç burkan halini vs. O zaman bu tablo olurdu ve şiirin de pek kıymeti olmazdı; çünkü buna benzer sürüyle insan var -ne yazık ki- memleketimizde. Yani bu o zaman herhangi bir adam olurdu. Oysa siz onun iç dünyasını, hiç kimseye benzemeyen -veya çok az rastlanan- düşüncelerini, hayat karşısındaki tavrını, hissettiklerini anlatmışsınız. Şiiri değerli kılan işte bu derinliktir. Günümüz şiirinde de en büyük eksiklik -belki de hiç farkında olunmayan- işte bu derinlik fakirliğidir. Ben şiirinizi bu açıdan çok güzel buldum.

Şiirde 'İlk adımla başlar ya en uzun yollar bile' mısraının 'ilk' kelimesiyle değil 'bir' ile başlaması gerektiğini düşünüyorum; çünkü 'ilk' nitelik belirtir. Her ne kadar sıralama ifade etse de nitelik yönü de vardır bu sıfatın; oysa 'bir' nicelik ifade eder, birden sonra diğer sayılar gelerek sonsuzluğa doğru bir uzayış başlar. Bilmiyorum; ama ben böyle hissettim.

Bu şiirinizin kudreti karşısında 'Mesafeler 2' oldukça basit kalmış. Ben olsaydım, onu yazmazdım; çünkü bir şiirin gölgesinde kalan ikinci bir şiirin anlamı yoktur.

Sevgi, saygı ve selam ile..