6
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1434
Okunma
Senin nurunla, alem nurlandı efendim,
Sensiz kaybolurdu âdem, atamazdı bir adım,
Senin şanını hâşâ ki ben mi yücelteyim
Bilakis ismini zikretmekle feyizlenmektir muradım...
Sen unutmadın hiçbir zaman bizleri,
Buyurdun veladetinde "ümmetî ümmetî"
Ama biz unuttuk seni ey sevgili,
Yaşamadık sünneti, çekmedik hasreti...
Melekler salladı efendim nurlu beşiğini,
Ne gece, ne günüz, hiç kimse görmedi gölgeni,
Doğunca başını secdeye koydun, istedin ümmetini,
Senin veladetin oldu ümmetinin veladeti...
Senin ismini zikredemedi bilal
Oldu konuşan dili lâl
Senin Terin bile gül kokar
Senin şefaatine sadece ümmetin mi
Bütün enbiya koşar
Sevgili;
Senin şefaatin şamildir usat-ı müminini
Yarın arar gözlerimiz livaül hamdini..
23.02.2010 Salı
5.0
100% (2)
Cevap Yaz