Gökyüzünün eli yine yüzünde...

Yıldızları kayıyor damla damla..

Ellerinin arasinda...

Hüznünü yüregime düsürüyor..Zifiri karanlıgında..

Dudaklarımdan cıkan bütün sözler,

Asıyor kendini....

Ölüyor söze düsen büyü..

Ellerimle ruhumu boguyorum..

Kendi krallıgımda...

Rutubetli mahsenin,kirli umutlu gardiyanı oluyorum...

Bütün sokak cocuklarının gözyası " yüzümde "

Susuyorum....Kitap gibii...

İcime mühürlüyorum...

Nefesimii....

Senin gibiii..

Ve icimden terkediyorum benligimi..

Ayak uclarımdan giriyor gecenin kangren karası bedenime..

Sırrı cözülmemis cinayetler asılıyor kirpiklerime...

Yüregim kana bulanıyor...

İcime kim koydu bu intiharıı???

İcimden beni terkettigimden berii....

İcebildigim tek su " Gözyasım "

Gecmiyor bogazımdan artık " umutlar"

Canım artık canımıda istemiyor...

Hüzüne bulanıyor dört duvar..

Artık hazan kokulu bakıslarda suretim..

Ellerim tek basına,caresiz ve ürkek...

Mümkünmü bunu degistirmek??

Cıldırmıs atların gümüs nalları altında ezilmis gibiyim....

Delirmis cıglıklar var bogazımda..

Yasamın bir köse basını daha dönüyorum..

Eyy hüznü icimde büyüten tılsım...

Büyük savasların icinde,

Kücük gözyaslarında öldürdügün " BENİM "....