Hadi bırak beni tutsaklığım.
İçimdeki kent viran yıkık.
İskelelerinde sandallar yok.
İskorpinoz da çıkmıyor artık.

Birkaç balığı ızgarada çevirip yanına rakı açtığım
Kendime kaçtığım günler yok.
Kendim ,benimle firarda.
Firariyim hakkımda arama bülteni yok.

Sözel ,Tüzel bozukluklardayım.
Hadi bırak beni tutsaklığım.
Koltuklarımda örtü yok.
Televizyonda çıkmıyorum artık.

Bağırdığım Aksim yok ,Yankım mecmualarda onuncu baskıda.
İçimdeki bakkalın camını sapanla kıran çocuk
çocukluğuma kurşun sıkıyor çetelesi askıda.
Askıda değil hiçbir teskere .
Bir kere yaşmayı dene be oğlum bir kere !
........
Ya, evet noldu ?
Yine kendinle kaldın ey kocaman çocuk.
Ne güzeldi arkadaşlık şirketlerindeki hisse kar payın...

........
Muhteviyatının boşluğunda bile arabana beni almadın.
Meylettim sevgiye ,aşka ,kardeşliğe...
Meylettim hep .
Hepsi birbirini vurdu .
Tepsi de dolu kaldı çaylar.
Kendime bir haller oldu.
.......
Hadi bırak beni tutsaklığım.
bırak gideyim.
nereye mi ?
Ne bileyim.

Umut KURU
ikibion şubat bilmemkaç