Nerden başlayacığımı bilmeden
Düştüm yollara ,
Yollar ki nice hasrete gebe
Ayrılıklar düşürür yare kavuşmadan.

Kartaneleri düşüyor gelişimi fırsat bilip
Usulca şehrin sokaklarına,
Geceyi beyaz bir örtüyle kaplayarak.
Ben geldim ey hasret yanım
Avuçlarımda buz yanığı ile
Ben geldim,
Geride bıraktığım dünlerim ile
Ben geldim zorunlu gidişlerden.
Anlamsız olabilir belki senin için, ama
Gelmekte kaçınılmazdır,tıpkı gitmek gibi
Mecburi istikametler yazılmışsa eğer .

Adresler sorarım
Seni yeniden bulma ümidiyle
Bilirim ki, hiç bir adreste yoksun artık
Sokaklar, caddeler aynı değil ,
Çoktan silinmiş, geçmişin izleri belleklerimizden.
Ama, bende biliyorum ki
Umudun bittiği yerden başlamak da kolay değil ,
Kolay değil umutsuzluktan yeniden umudu yaratmak.

Sensizliğin özlemlemiyle düşerken yollara,
Her an dağılabilirim gibi geldi ,
Kurumuş bir yaprak gibi rüzgarın şiddetiyle.
Ama, nedense bütün parçalarım hep sana yöneliyor
Ne kadar uzaklara savrulsada yüreğim.
Sen benim eksik yanımsın
Ey sevgili.
Bir bütünün yarısı gibi
Ondandır çıktığım her yolun dönüşü sana yönelir.

Bir ihtimal daha var biliyormusun ?
Nedir diye sorarsan eğer,
..............................Yine sen derim...