Mahkum duyguların,
Suya hasret bir güvercin misali,
Göğsümü yumrukladığı bir kahır akşamında,
Bembeyaz bir sayfa açıyor oğlum.
Bir dünya haritası çizmemi istiyor benden.
Kül rengine batırıyorum fırçayı
Bir daire çiziyorum
Üstüne bir kilit ve parmaklıklar
Ve parmaklıklar ardında haykıran insanlar,
Oğlum,dehşet dolu gözlerle,diyor ki bana:
"Ama baba bu bir hapishane…
Yoksa bilmiyor musun harita çizmeyi sen ?"
Oğlum diyorum ona, ayıplama beni
Bu metalik çağda
Silahlı adamlar çağında
Hep acı gördüm hep kan…
Başka bir dünya tanımadım inan

Toprağın yeşile,
Yüreğin maviye susadığı,
Kurşuni bir akşamda
Bembeyaz bir sayfa açıyor oğlum.
Bir deniz çizmemi istiyor benden.
Kurşun kalemi alıyorum
Bir dikdörtgen çiziyorum
Ortasında,siyah dumanlar püsküren bir gemi
Ve güvertesinde asık suratlı korsanlar
Şaşkın bakışlarla oğlum diyor ki bana:
"Ama baba,bu bir düşman gemisi
Deniz çizmeyi bilmiyor musun yoksa sen?"
Ona diyorum ki:Oğlum
Eskiden deniz çizmekte mahirdim
Suların aynasına gülümsemeyi de bilirdim
Ama bugün oltayı aldılar benden
Mavi renkle konuşmamı yasakladılar
Özgürlük balığını yakalamamı da…

Bir ah süreğinde hayatın,
Yürek yangını bir akşamında
Başını omuzuma yaslıyor oğlum
D/okunaklı bir şiir okumamı istiyor benden
Ve hece hece yaşlar süzülüyor gözlerimden
"Ağlamaklı bir sesle diyor ki oğlum:
Ama baba bunlar gözyaşı,şiir değil !"
Ona diyorum ki yavrucağım:
Ak yaprağı yeşertmiyorsa nedir ki şiir?
Damlada deryayı hissettirmiyorsa nedir ki şiir?
Bir kristal avizede öteleri seyrettirmiyorsa nedir ki şiir?
Nedir ki…

Mazlumların iniltilerinin,
Sefihlerin naralarına karıştığı,
Sükut korosu bir akşamda
Boynunu büküyor oğlum
Bir kardeşlik şarkısı söylememi istiyor benden
Ansızın bir fırtına kopuyor yüreğimden
Ağlayarak düşüyorum…

Ahmet BOZ
17.02.2010