Bir yürek yangınında, hayatın
Üşüyen yanlarını ateşe verdin
Nar yangını g/öz’lerden ibrahimi güller derdin
Ol naz,ol aşk gibi mahcup ve masum
Lahit yaptın diri doğan ölülere bağrını
Kahır akşamlarında beyaz haberlerle gelen
Güneş bulaşığı elleriyle perdeleri kaldıran
Gecenin gözlerinden yıldızları uyandıran
Ve şafak doğrulunca da göğe dönen ölüler…

Ey içi’min göklerini süsleyen mehtap !
Boğulmuş bir sandala dönünce dil’im
Bin sus’un ardından dillenen cevap
Gök/yüz’lü güzel ey
Yüreğimin sularına düşer aks’in
Mevsimleri kapatıp giderken kuşlar
Bir martı çığlığında yayılır sesin
Mavi,masmavi…

Ey güzel’i hissettiren adam !
Rüzgara açık bir yanında hayatın
Serseri bir yaprağın kaderini yaşasam da
Aldığım her nefeste hasretinin esintisi var
Ve ıssızlığında yeşeren rengarenk rüyalar…
Haşin bakış,sert iklim,güvercin yürek
U/yandır devleri içi’min mağaralarından
U/yandır’ki son bulsun inleyen marşlar bestesi
Bilirmisin,hala kulaklarımda o gök gürlemesi

Ey merhametin ılık rüzgarı !
Zambaklar üşüsede kırağı yine yakar
Sahi,bir kuş ölürken nereye bakar ?...

Ahmet BOZ
28.01.2010