1
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
1882
Okunma
Heves-i izzet ü ikbâl, kıldı avâre beni.
Köhne bir bâğ-ı emelde, döndürdü hâre beni.
Akılsız aklımı,mesken tutan riyâkâr düşler,
Dehrin yel değirmeninde, etti bin pâre beni.
Servet-i ömrüm biterken nev be nev dertler ile,
Harâb ender harâb etti, nefs-i emmâre beni.
Bilmem ne zaman gülümser hâlime cânım acep,
Yoksa perîşan edecek, bu derin yâre beni.
Ey rahmeti bol ilâhî cürmüm çok biliyorum
Yüzüme vurupta ,gülünç kılma ağyâre beni.
Ya Râb beni bana getir,kıl bana çare,beni.
Dâr ü diyârında, nâçâr etme bîçâre beni.
Ahmet BOZ
25.05.2017
Cevap Yaz