Kar, yolları kapamış,
Ayten yolda kalmış!
Erzincan nerede ki?
Şu yollar neden bunca kıvrımlı ki?

Gece…
Yollar ıssız
Ayten kimsesiz…
Çantasındaki azığı elinde
Düşünceli…
Beklemekte…

Erdal merakta,
Nerdedir biricik eşi?
Kimden haber almalı ki!
Rüzgâr da suskun…

Dağlar,
Hey dağlar
Yol bulun yârine
Yolda kaldı gözleri…


Vakit hangi vakit ki
Kar vurur ince ince
Titrer Ayten otobüste
Ne geri dönebilir yavrularına
Ne ileri gidebilir sevdasına…
Hey gidi hey!
Neden ki bu yaşta bu ayrılık ki şimdi?
Neden ki dağ ardına gidişler?
Neden ki yâri kimsesizliğinde sarıp
Varım ki ben, dileyişler.

Gece…
Ayaz vurur,
Otobüs üşür,
Yolcular üşür…
Yollar kapalı
Çığ mı düşmüş ne
Haber gitmez ırağa
Gözler bulutlu,
Bir yolcunun çocuğu ağlar hepten,
Bir genç donuyorum mu ne, der sessizden…
Ayten umutlu
Dört yıl bekledim ben Erdalımı gençken
Şimdi mi yılacağım erkenden…
Yavaştan üşür elleri,
Gülümser yanındakine,
Dalına kondurmaz korkuyu da
Bir lokma daha alır elindeki börekten…

Çocuklar habersiz olanlardan
Yolcu ettiler ya annelerini
Bilmezler olan biteni,
Otururlar kendilerince
Hayatın kollarına,
İş, güç, okul derken
Geçer vakit tez elden…
Uyurlar o gece onlar
Sarılıp da yorganlarına,
Anneleri üşürken…

Ayten, ah Ayten…
Ne vardı ki gidecek kışın günündeyken…
Açılınca yolun karı buzu
Dönecekti Erdal zaten…
Görev kutsaldı
Emirse büyük yerden,
Yıldızlar parlardı
Omzundaki apoletten…

Bir daha sordu Erdal
Haber var mı diye,
Yok komutanım, dedi asker
Gözlerinde umut yokken.
Bitmedi,
Bitmedi 7 Mart gecesi…

Motor gürültüleri…
Dikili gözler heyecanlı,
Yemeğin tadı tuzu
Yollara umut mu oldu?
Eritmez ki o tuz, o karı-buzu!
Birden
Uyandı umut,
Motor sesleri uyandı,
Uyuyan yolcuları sarstı sesler…
Yavaş yavaş
Bin heyecanla ilerledi araçlar,
Silindi gözlerden yaşlar…
Dualara sığınan eller,
Şükre döndü…

Bir gün sonra
Kutlarken evlilik yıldönümlerini
Sevgilerini sundular
Ayten ve Erdal
Yetmiş dokuzun kışında
Bir sekiz mart gecesi,
Orduevinin en güzel masasında…
Çatal kaşık seslerine karışıyor
“Dersini almış da ediyor ezber,
Sürmeli gözlerin sürmeyi neyler.”
Bunca yılı sevgiyle tüketenlere
Kar neyler, tipi neyler;
Ayrılmasın gönüller,
Onları kim eyler?


14 Şubat 2010
SERAP HOCA