Önce küçük bir umut oldun içimde. sonra büyüdün büyüdün kocaman aşk oldun.
Küçük çocukların şeker sevinci gibiydin hep.
Her an her yerde aklıma düşerdin aniden.
Sende seversin sanmıştım . Çocukluk işte her karşımıza çıkanı şeker sanarız.
Oysa sen hep gözyaşı hep hayal kırıklığı oldun.Çok acıdı küçücük kalbim.
Hep geçti diye avuturken kendimi o daha çok sızlardı.
Gözlerine bakınca öyle bir dalardım ki sanki tüm mutluluklar oradaydı.
Peki ben bu kadar bağlanmışken sen neredeydin?
Sen başka alemlerde başka mutluluklar peşindeydin.
Hep umut ederdim avuturdum kendimi o çocukluk gülüşlerim tekrar duyulacak ve yankılanacak etrafta derdim.
Bundan birkaç gün önce güzel bir rüya gördüm.
Bana sıcacık sesinle aşkımm diyordun.Kalbimin varoluşunu yıllar sonra yine hissetmiştim.
Mutluydum, hani kulakları ağzında derler ya hah işte o misaldi halim.
Kendime bakar gülerdim aklıma sen geldikçe.
Sonra bir gece gök gürültüsüyle uyandım.Haykırışlarım, hıçkırıklarım yankılandı dört bir yanımda.
Önce korktum, şaşkındım sonra birden kalbimin atışlarını hissetmiştim şiddetle.
Bir süre sonra durmuştu.İnanamadım.
Gittinnnn ; O sesler sustu.
Gittin ; Tüm dünya durdu.
Gittin ; Ben öldüm.
Hıçkırıklarımı susturamıyorum, gözlerimde hırçınlaşıyordu, gözyaşlarımı onlardan ayırıyorum diye.
Çektin gittin ve çocuğun şekeri düştü ellerinden.
Artık seni seven Ben çocuğu mutlu eden şeker yok ...