Yalnız kadın yine baş rolde
Bir bakıyor ki etrafına kalmamış kimsecikler
Ne kadar da böbürleniyordu güzelliğiyle
Bağırıyordu herkese umursamıyordu kimseyi
Elbet elbet gelecekler diyordu kalbi sızlarken
Düşünemedi ki böyle olacağını
Korkmuyordu hiç bir şeyden
Korkmuyordu kimseciklerden
Sonra birden sustu o bağırıp çağıran kadın
Birden sessizlik kokuları yayıldı burnuna
Şöyle bir baktı etrafına
Baktı gökyüzüne ve en sevdiği bulutlara
Bulutlar bile terketmişti gizliden bakıyordu yalnız kalan kadına
Kadın birden güldü
Ne var ki bunda yine gelecekler dedi güneş çıkınca
Ümit veriyordu kendine boşu boşuna
Ama bilmiyordu güneş bile gitmişti
Onun yerine gökyüzünde kocaman bir yalnızlık belirmişti
Kabullenmeye başlamıştı kadın bir başına kaldığını
Birden şimşekler çaktı yağmur yağmaya başladı gözlerinde
Neden diyorduu neden bennn haykırıyordu
Ama kimse duymuyordu artık kendisi bile
Umutsuzca düşüverdi olduğu yere
Birden seyirciler ayağa kalktılar kadının haykırışları yerine
Onların alkışları yankılanıyordu sahnede
Kadın yine güldü biliyordum biliyordum geleceğinizi yine ....