Hep bir adım öte gitmek isterken
örselediğimiz hayata dair şikayetlerim.


Yıllar önceydi …
Hani şu;
Fotoğrafların negatiflere basıldığı yıllar
Tekrarı yoktu çekimlerin
Hep kara çıkardı suretler
lakin akçıldı yürekler…



Eksikliğini yaşardık alamadığımız oyuncakların,
Bayramdan bayrama dönerdi dönme dolaplar
her şey bir milyon pazarına düşmezken çocuklar…
Bereketi vardı sevginin,
aza kanaat ettiğimiz yıllar…



köylerde yaşardı insanlar ,
bulgur pilavı yenirdi aynı tencerenin yanık tabanından
kapıları açıktı ardına kadar silüetlerin
güvenin, tokluğun kol gezdiği yıllar…



koynumuzda beslerdik özgürlüğü
tutuşmazdık öyle vara yoğa
selamı sabahı zorla çıkarmazdık gül dudaklarımızdan
paylaşmanın,saygının rağbet gördüğü yıllar …



---------neydi kulpu olmayan şimdi?
---------aynı pozu defalarca basıyor makineler
---------ama gülmüyor insanlar…
---------bir saatliğine oynanıyor en caf caflı oyuncaklar
---------ama mutsuz çocuklar…
---------ayrı tabaklardan yerken herkes
---------neden aç kokuyor nefesler?
---------kim kapattı köyümün ışıklarını?
---------aynı bayrak değil mi altında yaşayıp paylaştığımız
nerede öldürdük geçmişin izlerini ?
ve
böyle devam ederse sefilliğimiz nerede bulabiliriz geleceği ?

hayatlar,yıllar,insanlar neden herşey devrik?
söyleyin ne oldu şimdi ;
tuzumuz mu eksik ?





FERAY İLERİ