Kıvamını tutturamadığım
Koyu akşamlar çöküyordu yine


Yağmalanmış bedenim bölük bölük zikrediyordu ismini
Anıları bastırmaya çalışırken usum ,
İsyan ediyordu geçmişe gitmek istemeyen yüreğim...



Farklıydın sen
Sen farktın
Hep kalanımdın hayattan
Güneş bir başka vururdu senin tenine
Bahar ilk sende yeşerirdi
Hep sende dururdu zaman
Kusurların kusursuzdu söylemlerimde
Gözlerimde büyürdün ,
Ölürdüm anlayacağın…



Ben demeyi hiç beceremezdim bizken
Sevaplarımla günahlarını yakardım birbir
Yüzsüzlüğe vururdum bakışlarındaki azarlanmayı
Görmezden gelirdim sendeki çürümüşlüğümü
Kutsal kitaplarıma ayak basarken bile ben,
Susardım anlayacağın…



Şimdi ben eski ben değilim
Uykusundan uyandırdım büyüyen kızı
zehir zemberek sorguluyor şimdi gözyaşlarım seni
sana olan zaaflarımı yıkıyorum her sabah ilk iş
bencilliğinle takas ediyorum dünyayı



Yıllara vuruyorum kendimi
kurtulmam gerek izlerinden derken
kime varsam öbek öbek sen oluyorsun…



Sokaklara vuruyorum kendimi sonra,
esrik bakışların dikiliyor köşe başlarında
herkesten, her şeyden olabildiğince kaçıyorum …



yasal olmayan bir ölüm düşünüyorum şimdi elimde baston
kendimi yargılıyorum
yokluğunda büyüttüğüm acıları alıyorum elime
hala yaş…


hayat süzgecimden geçiriyorum kalbimi
bakıyorum
ve hala kan tükürüyor aşk…





FERAY İLERİ