herkes
yüreğine yazar yalnızlığını
tek işimiz sevmek olacaktı
gecenin yüzüne çamuru sıvayıp birileri
aşkı öldürmeselerdi
içimizdeki


unutmanın eşiğinde insan
utanmayı sök dudaklarımdan


bir deniz çiziyorsun gözlerime
rengini tutmuyor dalgalar
kıyısında bir gemi hazır bekliyor
yağmurunu soyunuyor bulut
uzak bir bekleyiş çalıyor kapıyı
çoktandır bahçeye sığmıyor güller
rüyalar uykulara sığmıyor
hızla soluyor hayat
bu şiir yüreğimin kalıplarını zorluyor



gittin
haklı bir zaman gömüldü içime
bir resim
hangi dilde anlatır kendini göze


çoktandır kovuldum günahlarından
kovuldum
dini bütün kitaplardan
tanrılar tekmeledi düşlerimi


yüzüne gömdüm köpükleri
ılık bir nefesin
sığındığım yerden
kenara çekti beni


göçebe motifler çiz göğsümün ortasına
güle dikeni bağışlar canı
ipek ve şal
şelaleler akar yanaklarından


bir köle taciriydi zaman


kendi gövdeme kurt
gecelerinde
dede korkut’tum


ateşe kafa tutuyor aşk
sustukça
yaşlanıyorsun
ölüme ancak aşk direnebilir
bunu mu diyorsun


merhaba
yazgısı
bir günün gözyaşlarıyla yaşamak olan
’seni seviyorum ’ mavi dünyam
ve sen
senin için öldüğümü bilmiyorsun

İsa İnan

beş şubat iki bin on
yüeğin yalnız yerlerinden şavkımalar

Şiire ses olan Canan kıza sonsuz teşekkürler. sağolsun.