Birazdan güneş doğacak,
Birazdan,
Birazdan süzülecek aydınlık
Usulca odamın penceresinden içeri.
Düşecek öylece
Duvarda asılı duran resmin üstüne.
O resim ki geçmişimin izleriyle dolu.
Merhaba ey özlemlerim
Merhaba size
Bende birazdan düşerim merak etmeyin
Hasretimin beni götüreceği yere.

Birazdan yola koyulacağım
Birazdan,hiç gitmediğim
Hep resimleriyle avunduğum
O güzelim memleketime, yani
Doğduğum topraklara.
En verimli topraklardı bir zamanlar
Bir zamanlarki, eldeğmemiş maviliklerimizdi
Ekip sürdüğümüz tarlalarımız.
Şimdi ise dağı taşı delik deşik etmişler
Yeni icat edilmiş silahlarla
Deneme tahtası niyetine.
Geri dönüş kolay olmayacak
Biliyorum, biliyorum.
Ama işte hasretlik çekiyor adamı
Gitme diyemiyorsun kendine
Ölümde olsa sonunda.
Yarım kalmış bir resmin
Yarımlarını tamamlamalı insan mutlaka,
Ama mutlaka.

Bir ülke düşünün bir yanı hep karanlık
Bir yanı ,
Bir yanı hep yangın yeri
Ohal varmış bir zamanlar
Bizim oralar da
Anlamazdım bende babama sorardım
Çocuk kurnazlığımla
Babamda hep o ha derdi kızarak
Az biraz tükçesiyle.
Sonraları anladık o ha, nın
O verimli toprakları
Nasıl bir ölüm tarlasına dönüştürdüğünü.

22 Yıl 6 ay oldu tamı tamına
Mecburi göçten beri
Hani derler ya alışamadınızmı!
Şehir hayatına, hayır biz alıştık alışmasına da
Yenik düşenlerde oldu zamanla
Ondandır hep
Bakışlarımız kaşlarımızın altında ezilir.

Birazdan Dicle nehrinin asi çığlığını duyacağım
Birazdan, birazdan Suphan dağının karlarını hisedeceğim avuçlarımda
Birazdan Muş ovasına varacağız o uçsuz bucaksız
Birazdan, birazdan şu devriyeleri de geçersek eğer.

Yaşar Çetinkaya
Malazgirt