TASVİP ETMEDİĞİM BİR GAZETE KÖŞE YAZISINDAN YOLA ÇIKARAK YAPILAN İHANETİ VE İŞLEYENLERİN O AN Kİ RUHİ DURUMUNU ANLATMAYA ÇALIŞTIĞIM BİR ŞİİRDİR.



İhanet arzuya ekilen tohum
Sabra tetik çeken düşünce,
Mani olamazsın ruhta pişince
Ve diyemezsin sen bu işte yokum
Devrilir aniden bütün bir alem,
Günahın içinde kavrulur beden
Masumiyettir artık çözülüp giden.


Tadı kimi zaman cennet ötesi
Kimi zaman bozuk küf kokan zehir,
Seninle birlikte akar bu nehir
Yoktur ve hiç gelmez zevkin bitesi,
Çılgınlık doğurur alıncaya dek
Ruhun katilidir yoktur eşgali
Onun hep cahildir bütün işgali.

Düşlerine giren deli bir çoşku
İçin, için çeker sanki delirtir
Ondan öte bir güç yokmuş dedirtir,
Kalkacak sanılır bütün her kuşku
Yokuşların hepsi düze inmiştir
Artık esirisin kırbaç şaklatır,
Hayatın yüzünü sana anlatır.


Şeytan günahında hergün gezerken
Tepene dikilmiş seni seyreder,
Kirlenmiş ruhunla Tanrıya gider
İnsanı şehvetle vurup ezerken
Sen artık yenilen kör bir savaşçı,
İki dakikalıkzevkin uğruna
Ateşi bıraktın o gül bağrına.

İşte ihanete düşenin hali
Kendine geldikçe affı haykırır
Günahsızım diye çıkıp bağırır,
Nasıl inansın ki sana ahali
Gerçeklerden kaçıp gizlenen korkak,
Arzunu düşünde tutarak utan
Bir gör neymiş seni içine katan.


Nevzat TAŞKIRAN
31-01-2010