YİTİRİLMİŞLİK


Sen kokan insanlar…

Onlar neden sen olamıyorlar?

Hayallerimin yorgun omuzlarında taşıyabiliyorken seni

Ve bir şiir gözüyle bakabiliyorken bu aşka

Gözyaşlarımı damlatıyorsun kederi bitmez ömrüme

Mısra mısra…



Dar gelirken artık bana bu şehir

Ve kapanmışken adına aşk dediğim meşhur şiir kitabım,

Neden hala o kitabın şairi olmaktan kurtulamadı sanığım

Ve ben her dizeye kalem oynatmaya kalkarken

Neden ağlamaklıyım?



Söyle, ey sevdasına yenik düşürdüğüm

Bahtı kara delikanlı!

Beni neden yarı yolda yarım bırakıp,

Kırdın kanatlarımı?

İdrak edemedin mi biçare

Hüzün ile işgalde kalacağımı…

Duyamadım

Öldü sandığın aşkın

Hoş olmayan nidasını...




Biliyor musun yeşilini kaybetti artık çimenler.

Maviliğinden eser kalmadı gökyüzünün, denizin.

Dalgaların dahi kıyılara vurduğunu göremiyor artık gözlerim.

Hepsini sen alıp gittin,

Hırsızısın her şeyimin!



Gül kokan bir kış mevsiminin hatırasını değil,

Adına aşk dediğim bu sevdanın

Yitirilmiş kelimelerini istiyorum lügatime.



Sevinç dolu yeni şiirler kaleme almak isterken ben gözyaşısız

Ve seslenirken içimdeki çocuk yanım büyümüşlüğüme;



Evet,

Kabul ediyorum âşık olduğumu.

*şiirin hiç bir bölümünü ayıramadım o kadar bütün o kadar duygu yüklüydü hislere tercüman gibiydi mısralar ..beğeniyle okuduğum bir anlatım kutluyorum yürek sesinizi ..şiirle*