Yastığını tartar başım,
başına yaslı kalmışım,
geri dönüp o gölgene,
solumdan ters düz basmışım


Bir kadındın sen içimde yağmurlarla damla damla doğan
Belirmiş bir gölgeye delişmen bir ruha üflenen
Üşümüş toprağın kırağısında gözlerini ovalayan
Bir k/adın
gönül sızısıyla sızan bir k/adın


Mevsimleri saydım gözlerime erişen
Bahar gibi yağmur faslındaydı masiva
Ateşte kavrulmuş hikayelerin vardı
Dünden gelip
Maveraya usul usul zamansız akan
Bir kadındın sen, seni bana bırakan


Kopuk bir romanda gezindi dizlerimdeki ferman
Kara bir pencereden seyredilen aydınlık bir sayhaya
Sevişmen yelpazeler yalarken esintisinde siluetini
Aynalarda işliyordu çalınmış vakitlerin gölgesi
Bir k/adın d/üşüyordu
bilmem kaçıncı yaşına kaç kala içime
Dilinde en nazenin özü alınmış aşk şarkıları


Yeniden okuyordun
yazılmamış öyküsünü tınısı düşmüş yaverini gönlümün
Koynuna nikahsız daldığı bağrı yanık nağmelerin
Sorgun bir sonbahar yaprağı gibi kavrulmuş zamanın
Belki de her bir nefesin andıydı yüreğimde tazelenen buğun
Masal ağacının dalına konan güvercin kanatlarıydı
Bir kadındı dallarında endamı beliren
Batmaya meyletmiş güneşin gördüğü aydınlığın


Bir k/adın gezer göz ucu hülyalarımda şimdi
Elleri kelepçeli, kafeste suskun bir lal serçe gibi
Gecelerimin peşine üryan düştü
Ve bir parça dünya dediğimiz güzelliği, birde yanık közü
Ver elini kadın çekip alayım seni
Tutunduğun dalda daha fazla kalamazsın
Sal kendini kadın
Çaldığın hayatı kurtarayım


26-01-2010
Hayrettin