Adına gül dedim ya! Gül açsın yanakların
Günden güne yeşersin, sevinsin yaprakların.
Gonca idi büyümüş, gül olmuş başakların.

“Adına gül dedim ya! Gül kokar duygularım.
Bir kor düşse dalına, gözyaşımla sularım. “

Nasıl dert oldu bilsen bırakıp gitmelerin.
Hayır mıdır şer midir içimden yitmelerin?
Hüzne mahkûm bıraktı hasrete itmelerin.

“Adına gül dedim ya! Gülle dolu bağlarım.
Sen yoksun ya yanımda güle bakar ağlarım.”

Ayaz düşse temmuza, kararır bulutlarım.
Özlem akar gözyaşım buğulu ağıtlarım.
Gidişin dönüşüne hamile umutlarım.

“Adına gül dedim ya! Seni gülde koklarım.
İşlemişsin tenime, senle dolu yoklarım.”

Nedense hep hazanda, dalışlarım efkâra.
Çığ düştü, üşüyorum, çıkar mıyım bahara?
Diz çökmüş umutlarım, iyileşmez bu yara.

“Adına gül dedim ya! Gelmez oldu yazlarım.
Gönlüm dem_i hazan da. Sızım sızım sızlarım”.

Yenik düştüm sevdaya hiç kendimi övemem.
Boynum bükük kadere talihimi dövemem.
Gönül kıblem sanadır başkasını sevemem.

“Adına gül dedim ya! Seni gülden sorarım.
Bir gül diktim tavafa. Döner döner ararım.”

Süleyman Göktekin.



Şiirime mükemmel yorumuyla can veren değerli üstad Muzaffer Tekbıyık beyefendiye
sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum.


]