Beni yüreğimden vuran gözlerin,
Bana hiç yâr diye bakmıyor artık…
Hece hece gezip duran sözlerin,
Bir türlü sevgiye çıkmıyor artık…

Özlediğim günler çıktı düşümden,
Hüzün gölge gibi gelir peşimden.
Vuslat bulutları gitti başımdan,
İçimde şimşekler çakmıyor artık…

Gönül saatimde yelkovan akrep,
El olduğun ânı gösteriyor hep.
Yok yaşamam için başka bir sebep,
Senden uzak zaman akmıyor artık…

İçtiklerim zehir yediklerim taş,
Gönlümde kahır var gözlerimde yaş.
Ayrılmaz başımdan bir lahza telaş,
Felek eziyetten bıkmıyor artık….

Mazide kaldı hep baharlar yazlar,
Soldu birer birer sevinçler hazlar.
Yurt tuttu gönlümü kuru ayazlar,
Gün eskisi gibi yakmıyor artık…

Savrulur dururum yeller misali,
Kavrulur dururum çöller misali.
Günbegün kururum güller misali,
Gönül bağım umut dökmüyor artık…

Senin yokluğun var her kederimde,
Hasretin kol gezer sevda yerimde.
Çaresiz dert olmaz sabret derim de,
Gönlüm boş lafları takmıyor artık…

Veli BOSTANCI