Dünya böyle gelmiş böyle gidecek,
Feryadın figanın hiç gereği yok…
Çünkü dert çekene insaf edecek,
Şefkatten nasipli bir yüreği yok…

Yüzeriz nafile bin bir ah ile,
Çıkmak ümidiyle bir gün sahile.
Her kulaç ıstırap her kulaç çile,
Hayat denizinin mendireği yok…

Sahtekârda hile hile üstüne,
Gelir her an bile bile üstüne.
Biner bir bir çile çile üstüne,
Garipler treninin haz durağı yok…

Kalem kağıt aciz tutmaz hesaplar,
Delikli dikilmiş bizdeki cepler.
Elem oklarını gizlice saplar,
Feleğin elinde zembereği yok…

Biter mi alemin iti kopuğu,
Hırsızı arsızı cinsi sapığı.
Bela bir şekilde tutar topuğu,
Huzur yolu için gam küreği yok…

Suyun ısrarından mermer taş erir,
Kötüler ömrünce zulmü başarır.
Dört mevsim kalbinde şerlik yeşerir,
Kemlik ikliminin şer kurağı yok…

Hüzün bazen yanlış işinle gelir,
Bazen evladınla eşinle gelir.
Gece yatağında düşünle gelir,
Yerinin yakını ve ırağı yok…

İmtihan denen şey belli bu işte,
Bin dert saklı işte alışverişte.
Zehrin en keskini azılı dişte,
Sanma ki insanın engereği yok…

Gönül bu dünyadan kaçmak ister de,
Kanatlanıp göğe uçmak ister de,
Hakkın diyarına göçmek ister de,
Lakin Resul gibi bir burağı yok…

Veli BOSTANCI