bu kadar uzak mı ölüm
ömür bu kadar uzun mu
ecel ne zaman dinler ki yalvaranın sözünü...
aşkı ta dibinde sakladım üstü tozlu yüreğin
anladım/ aldandım/ ağladım…
şimdi bana bir kazma ile bir kürek lazım.

öfkem sabrımdan hep daha hızlı koştu
paramparça oldu düşürdüğüm gönüller
geri alacak bir yarım elmam da mı yoktu
şimdi bana elma almak için bir servet lazım

şiirlere sürdüm ben gül yüzümü
sevecek vakit bulamadıkça yazdım
yazacak vakti bulmuştum/ ama
bunu itiraf etmekte biraz geç kaldım
kalbim yara ister de/ vakit çokça daraldı
şimdi sevebilmek için yeniden doğmak lazım

dilim hep gitmekten söz etti durdu
ayaklarım kıpırdamadı yerinden
kalın urganlarla bağlanmıştım bu kentin kaderine
çekip gitmek…/ hem de şimdi ha?
en az bir balıkçı teknesi
ya da bir martı kadar özgürlük lazım

feci şekilde özledim aşkı
gözlerimi kapatmadan karartmayı dünyamı
denize doğru koşmayı değil
denize karışmayı
uçmayı özledim/ yorulmayı uçunca
ve dinlenmeyi arada bir
özledim!.. yaşamayı kör bir bıçağın ucunda
birine…/ bir şeylere bağlanmayı
sonra koparmayı bağları
yanmayı alev alev/ ah!..
gel gör ki evvelâ yangın çıkarmak lazım

o yangını ben mi çıkaracağım
hiç güleceğim yoktu
bir kibrit almak için önce
yerimden kalkmam lazım….
tutun ki kalktım yerimden
ve ruhumu sıyırıverdim derimden
kibriti çakmak için bu ruha
mangal gibi bir yürek lazım!

oysa külleneli çok oldum/ ve
artık o külleri savurmak lazım
ne duruyorsunuz
yoksa yalvarmak için size
bir şiir daha mı yazmak lazım?

JD