Gönlüme karanlık çöktü yine.
Sırdaş duvarlar suskun,
kapı kapalı,
camlardan soğuk.
Battaniye bedenimi kaşındırıyor sararken sıcak

İş güç yok şu aralar
Kaldırımlarda adımlarım,
Üst geçitlerde duruşum,
Otobüslerde bakışmalarımın sıklığı

Senide bulmuş değilim
Her geçen gün çizdiğim siliniyor beynimden
Umudum kalmadı artık senden
Geleceğin falan yok
Boşuna bu bekleyiş…

Bir tesellim var yalnızca
Ömrüme güç
Kalbime huzur
Ayaklarıma derman olan
Beni bende
Beni sende tutan

Namaz kılıp, dua etmek
Her baş kaldırışta doğmak kendimden
Her yatışta ölmek yeniden

Israrcıyım
Vazgeçmek rafa kalksın
Boş zamanlarımın sıklığı ne kadar artarsa artsın
Bu sıkıntı beni ne kadar tartarsa tartsın
Ve sen ne kadar yoksan yok…

Alnımın yer ile temas ettiği dakikalar
Kalkar ellerim semaya
Gönül muzdarip
Can paramparça, gözler dolu
Tek kelime, son samimiyet, belki son nefes
Ardından YARAP diye başlar.
Nefes biter, baş eğilir
Umut sende, hayat sende, ölüm sende, ben sende…



tAhmAz