Aşkın adı…

Bir hüzün sonrası beliren, sevincim olursun,
Bazen de, rüzgarların benden çaldığı emanetim.
Sevgi, sevenlerle değer kazanırken kalplerde,
Gözlerim, bir güzelin gözlerinde görür kendini.
Hayat bu, garip bir serüven manası.
Kaybettiklerinin ardından bakışların,
Yüzünü çevreleyen umutsuzluğun ve yalnızlığın,
Alıp götürür yüreğinde gülen o, masum çocuğu.
Vefasız aşklar, bahçende büyüttüğün gülleri,
Utandırır, ağlatır. anlarsın o an, gerçek hayranlığı.
yağmur damlasının avuçlarına düştüğünü hissettiğinde,
başlatırsın alemlere doğru bitmeyen yolculuğu…
benliğinin hiçliğini gördüğünde, aynalarda,
ruhunu uçurursun gerçek olana doğru…

aşk, yanında olmasına rağmen, dokunamadığın,
karşında olmasına karşın, gözlerine bakamadığın,
yokluklarının heybesinde olan tek varlığın,
aşk, gözlerinden süzüleni, kirpiğinden saklayışın,
alevlerde yandıktan sonraki küllenişin,
aşk, çerçevesiz resimde gülen yalnızlığın,
ve aşk, kimsesizliğin diyarında tek varlığındır…

aşk, sessizce bitişin adı…
aşk, çekilen acıların tadı…
ve kendini adadığın güzelin, en güzel yapıtıdır…

Hatip ÇİÇEK