5
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1092
Okunma
gecikmiş bir tren değildi belki
beni tekdüze dünyana getiren
gündelikçi de değildim
darlandığında nefes veren
ateşböceği bile olamadım
karanlığında yanıp sönen...
sahi neydim ben
ilmeğim boynundaydı
silahın şakağımda
yarınlara borçlandık her solukta
bir an
bir gün
bir şans daha
bakışmadan dokunduk
defalarca...
konuşmadan varsaydık
romanlarca
ne kadar açtık oysa
sessizliğimize nefes
iki kişilik yalnızlığa
...
-gözlerimiz buluşmadı
sesimiz kavuşmadı
bu kör dövüşünü
aşk bile kurtaramadı-
yine/ yeniden
savrulduk
bir başımıza
5.0
100% (1)
Cevap Yaz