İllede ölmek gerekir
Elimde kör bir makas
Zaman kısaldıkça,uzar saçlarım
Ne olur bana öyle bakma
Ben değilim zamanın saçlarını kesen berber
Tıpkı hayat gibi törpülü tırnaklarım
Vatansız kuşlar kadar derbeder


Bazen sevdiklerini terk etmen gerekir
Terk etmek ne tuhaf eylem
İndikçe yokuşlardan,yükselir yamaçlarım
Koşarda yetişemez ardımdan güneş
Ay doğmadan bulutlara tırmanırım
Neler,neler görürümde söyleyemem


İllede ölmek gerekir
toprağın altında mıknatıs
Etten bedenimi,demirler çeker
Koca,koca gemiler limansız
Ben değilim demir atan yalnızlığa
Bütün bakışlar bazen imasız
En kalabalık şehirler bile yalnız


Bazen şiirler yazman gerekir
Bakire kağıtları kirletmen
Kaldırımları çiğnemek gibi acı
Kelimeler onun için dilsiz
Tükenmez kalem yoktur bilirsin
Aslında her kalem tükenir
Her çiçek solar sevgisiz


İllede ölmek gerekir
Gerçeği görmek
Oysa yaşamak ne güzeldir
Ne güzeldir yazlar,baharlar
Yirmili,otuzlu yaşlar
Arnavut kaldırımlı taşlar
Ama yinede ölmek gerekir