Maritza;

Gecelerin zifrine boyanmış günlerin devşirmesinde
Ellerinde başak başak gün ışıkları ile gelen yar
Kabuslarla daralan yüreğim
Şimdi seher vakti ışıkları ile doluyor
Yokluğunda savurduğum umutlarımı
Eteklerime dolduruyorum bir bir
Öyle bir gelişin var ki ömrüme
Öyle bir kalışın var ki ben de
İrem bahçelerinde güller uyanıyor

Ah Maritza
Hasret ki yokluğunda dokuduğum bir kilim
Nakış nakış yüreğim seni işliyor
Senli hatıraların her anı
Kızıl goncalar yeşertiyor
Nefes nefes bir sevinç çekiyorum ciğerlerime
Senli sevinçlerle çoğalıyorum yeniden

Maritza…
Ah yar
Ah içimdeki şarkıların ezgisi
Ah gözlerimde beliren mavinin asıl rengi
Bir yudum sen içsem
Kıyamete kadar suya kanar yüreğim
Öyle bir aşksın ki bende Maritza…
Nasıl anlatılır nasıl tarif edilir
Hangi renge sığarsın
Hangi düşe sarılabilirsin
Hangi çiçeklerin adıyla anılırsın
Hangi pınarlardan akarsın ki
Söyle bana Maritza…
Sana olan hasretime bir ömür yeter mi?
Özlemim okyanuslar kadar,
Ummanlar içsem sana susuzluğum diner mi?
Şiirler seni anlatabilir mi?
Gök kubbe düşlerimde büyüyen seni kuşatabilir mi?
Bir selam ver günüme
Geldiğini muştula
Ak sana ayrılan ömrüme
Gözlerimde kal
Kalbimde dinlen
Damarlarımda dolaş

Bense bende ki seni;
Aşkı anlatayım sana
Daha doğrusu anlatmaya çalışayım
Ben sana anlatmayı beceremediklerimi
Toplayıp doldursam bir çıkına
Attığım denizler taşar Maritza…
Yangındın Maritza…
Yandığımdın
Gönlümün kaydığıydın
Söz sana Maritza..
Sözler sana
Aşk libası ile kuşattığım bu yürek
Senin nefes aldığın iklimlerde
Hep senin rengine bürünecek
Ve hep sen olarak görünecek…