Ey gözlerinde hayatı bulduğum, destanlaşan şiirim,
Sözlerinde aşka doyduğum, Leyla ile şirinim,
Bayrağım, vatanım, yârim, her şeyim,
Şunu bil ki sevdiğim, yokluğunda ben koskoca bir hiçim.

Şimdi o nemli gözlerini çek bakışlarımdan,
Matemli gecelerimle mutluyum,
Yeter artık, zaten hüsrandan başka ne gördüm ki sevdandan,
Ne güzel mutluluğa, aşka, sevdaya, yazarken,
Ne istedin, şiirimden, sözümden, sazımdan,
Unutuyor kendide, bir gönlüne hükmedemiyor insan.

Ey gözlerinde tebessümle tanıştığım sevdalım,
Hüzün bulutlarımı getirdin bana,
Matem küllerimi döktün odama,
Ey dudaklarında sevda kelimelerini aradığım,
Arayıp ta bulamadığım,
Gözyaşlarım okyanuslara meydan okuyor da,
Senden başka bir damla su verenim yok şu hayatta.


Gökyüzünün odamı siyaha boyadığı zaman tek beyaz sendin,
Gözlerimin buğuya dönüştüğü an, tek mendilimdin,
Hasretimdin, özlemimdin, ulan sen benim her şeyimdin,
Kimler şehit etti gönlümü ışıtan güneşimi,
Kimlerin dudaklarından çıkan kelimelerin tutsağı oldu bu sevda,
Şimdi hapisim gözlerine, sürgünüm sözlerine, müebbet yedim hayallerine,
Acılara tutsak bir gönlün sebebi sensin şimdi,
Mahkûm künyesini boynuma geçiren yalan sevgili,
Varlığınla var olan gönlüm, yokluğunda öldü şimdi

Şimdi yoksun, zaten hiç olmadın ki,
Ben vardım hep aynaya baktığımda karşıda,
Hep gözyaşı döktün, hiç ağlamadın ki,
Oysa gözlerim vardı ağlarken yanımda,
Hep el salladım gidenlere,
Zaten kimse gelmedi ki,
Ben sensizde gülerim elbet sanki sen mi öğrettin bana gülmeyi,


Ey mateminle, tüm beyazlarımı karaya çalan sevgili,
Tüm hakikatlerimi, yalanlarla süsleyen ihanet güzeli,
Bana sevmenin ağır ödettin bedelini,
Bu aşkın azığı gözlerimde kalan son matemli bakışın,
Bu sevdanın kadehi beni yalnızlığa mahkûm eden gidişin oldu şimdi.
Söyle mutlumu beni yalnızlığa mahkûm eden
Küf tutmuş sevdadan yoksun kalbin şimdi.

Ne gördüm ki bugüne kadar aşk denen ayyaştan,
Ne zaman demir atsam limanına, sarhoş döndüm sevdandan.

Varsın sevdaların mekânı olsun bu sokaklar şimdi,
Şaraplar aşk denen ayyaşın kadehini doldursun da,
Benim kadehim boş, mezem zehir olsun şimdi,
Ey sevgili,
Düşlerim seninle güzeldi,
Seninle hayal etmektense güzel günleri,
Hayalim karanlık, düşlerim kâbus olsun şimdi,
Mutluluk senin pencerelerine konsun da geceleri,
Benim penceremde gezinsin ayrılık esintileri,
Bu yazdığım son mısram, son şiirim olsunda,
Parmaklarım çatır çatır kırılsın, kalemlerim pas tutsun da,
Hiçbir söz, hiçbir kelime sana yazmasın şimdi,
Tuttuğum kalemim, gönlümü aydınlatan güneşimdin sen,
Kuruyan damağıma damla damla akan berrak suyumdun sen,
Yazdığım ilk ve son romanımdın sen,
Bak, geldim son sayfaya,
Onu da, matem püsküren volkanınla yaktın sen.

Ben hangi dostuma anlatayım yarım kalan sevdamı şimdi,
Kime dert yakınayım, senden kime bahsedeyim şimdi,
Hangi okyanus paklar bu alevinle yanan bedenimi,
Hangi kefene sarsam hüzün kokan ihanetini ,
Bak, iyi bak gözlerime göreceksin bende ki seni.
Sende ki benden bana kalan tek şey bir avuç yalansa,
Ben hiç sevmedim seni.

SERKAN ÇILDIROĞLU