Daha minnacıkken görmüştüm o gül yüzünü,
İnsanlar agucuk gugu cuk yaparken nerden bilecek bu aşkın iç yüzünü,
Hani aşkın yaşı yoktur derler ya, doğru bilmiş atam aşkın acımasız yüzünü,
Bak yaşım geldi yirmiye, hâlâ kaçıramıyorum gittiğin yoldan gözümü.

Seneler önceydi, hatırlıyor musun?
Seni tanıdığım ilk gün aklımı başımdan almıştın,
İnanır mısın? Yüzünün şeklini unuttum şimdi,
Ama nasıl bir sevdadır bilmem unutamadım seni.

Yoksun şimdi, hangi şehirde bıraktığını biliyor musun minnacık kalbini,
Belki de sevdadan sevdaya akıyorsun bir nehir misali,
Sen görsen de hatırlamazsın beni,
Bense daha küçük yaşta giymişim ayrılığın ceketini.

Sen giderken uzak diyarlara,
Hatırlıyorum da,
Bir köşeye çekilip hüngür hüngür ağlamıştım,
Ne sevdaymış yüreğimde ki, dinmek bilmedi gözyaşlarım,
Küçüktüm sevdiğimde,
Kollarımda aşağıya sallanıyordu ayrılığın ceketini giydiğimde,
Ben oyuncaklarıma yazdım adını,
Düştüm diyerek sakladım sana akan yaşları,
Eh be ayrılık, yine yaptın yapacağını.

Ben seni camdan misketleri sever gibi sevdim çocuk,
Bir kibrit kutusun dan ev yapar gibi sevdim seni,
Sense acımadan gözyaşlarıma seneler önce gittin,
Bir daha da dönmedin geri,
Ama doğru ya, nereden bileceksin seni çok sevdiğimi.

Sanki saklambaç oynuyoruz, seni bulamıyorum,
Polis kaçak oynuyoruz san ki, seni tutamıyorum,
Evcilikte bile çocuk oldum ben,
Oysa seni annem değil, sevgilim bildim de söylemeye utanıyorum,
İp atlıyorsun san ki,
Tıpkı herkese selam verirken beni atladığın gibi,
Sapanla kuş vuruyorsun san ki,
Tıpkı giderken beni sırtımdan vurduğun gibi,
Okuldan kaçmıyorsun çocuk,
Benden kaçtığın gibi.

Biliyor musun, annem bugün oyuncak araba almış bana,
Gel gezelim sevdiğim el ele kol kola,
Unutmak mümkün mü ne kadar çok ağlamıştın,
Senin oyuncağını kırdığım da.

Herkes uçurtma uçuruyor, çimenlikte maç yapıyor da,
Ben şiir yazıyorum sana,
Buram buram çocuk kokuyor da saçlarımda,
Daha anneannemin ördüğü patikleri geçiriyorum da ayağıma,
Allah’ım, bilmiyorum ben nasıl yandım senin sevdanla.

Biliyor musun? Bu gün okula başladım,
Herkes kalem defter koymuşta,
Ben seni koydum çantama,
Kim inanır ki benim sevdalı olduğuma,
Güler geçer herkes söylesem seni bir çırpıda,
Aşığım, seviyorum, ama herkes evcilik oynuyor bu sınıfta,
Ana sınıfında.

Ben seni camdan misketleri sever gibi sevdim çocuk,
Bir kibrit kutusun dan ev yapar gibi sevdim seni,
Sense acımadan gözyaşlarıma seneler önce gittin,
Bir daha da dönmedin geri,
Ama doğru ya, nereden bileceksin seni çok sevdiğimi.

SERKAN ÇILDIROĞLU...