Kurak mevsimlerde ektik
Teru taze tohumları
Eserken sam yelleri
Kısır yağmur bulutlarında
Bir damla suya hasretti toprak

Yılmadık
Nasırlı ellerimizle kazıdık
Kaya gibi sertleşti avuç içlerimiz
Ağuyu attık göz pınarlarımızdan
Suladık sevdayı

Yine de
Kuraklığa yetmedi
Çillenmedi allı morlu tohumlar

Öfkelendik
Geçit vermiyordu
Kara yazgılı topraklar
Yaşlı bilgeler karar almış
Vurulmalıydık alnımızdan

Çattık sonunda aşkın en belalısına
Vurulduk sırtımızdan
Ve
Canlarımız karıştı ebruli kırmızılara
Oluk oluk aktık
Kanarcasına içti toprak
Emdi iliklerine kadar

Gök kuşağında yıkandı
Ilık ve nemliydi
Çillendi tohumlar
Fışkın sürdü
Her biri aslan yelesi
Her biri başak sarısı
Boy verdiler
Efil efil salındılar rüzgarlarda

Sevda vardı emeklerde
Tarihlere uzanan
Destansı bir aşk yaşandı
Serpildi tazecik fidanlar
...

Boğulmuştu gün yüzünden karanlık
Nefretini kusmalıydı
Sessizce küsküt otunu bıraktı tarlaya
Küsküt bu
Boş durur mu
Sarılıverdi ergen fidanlara
Yayıldı
Şeytan saçı gibi dolandıkça dolandı
Can çekişti güzelim başaklar
Sarardı, kurudu tüm yeşiller

Çilekeş insanlar için zordu hayat
Yandı, kavruldu yürekler
Ağıt yakıldı, türküler söylendi

Küsküt ise acımasızdı
O hazıra konmayı severdi
Bir de kan emmeyi

Bitmedi..
Bu mücadele bitmeyecek
Umut yağmurlarıyla yıkanacak
Özgürlüğün nefesi
Kör noktada son bulacak
Karanlığın gözleri…



flycan57
Ankara
07/01/ 2010