Beni katık ederken, bir ömürlük acına,
Çok zamansız savruldum, dağların yamacına...

Avare bir nazarla, gözlerim uçan kuşta,
Kırılıyor kanadım, vurduğum son yokuşta !

İmkansız gerçek oldu, birleşti gök ve deniz;
Her şeye sığar oldum, almadı gözleriniz.

İçimiz oynuyordu, ansız dalgalandıkça,
Kandım bütün sulara, denizleri andıkça.

Başımı çeviririm, şimdi nerde görsem su,
Her dalganın ardında, kurulur onca pusu!

Dağ da bitti, denizde, sonu mudur yolların ?
Reva mıdır, bir ömür, açık kalsın kolların !

Yumdum artık gözümü, zamanım yok seçime,
Gidermiş gibi Çin’e, yürüyorum içime...

Her adımda bir tayfun, her nefeste anafor,
Bir ateş gedeyim ben, yüreğim kesmiş akkor!

Kesilmiş bütün sular, ne yağmur var, ne de kar,
Irmak olup gelsen de, bundan böyle ne çıkar ?

İster kara toprağa, istersen gönlüne ek,
Bir gün uslanacağım, mühlet verirse felek...



Hayrettin YAZICI