Öncelikle resime bakakaldım uzun uzun.Dizelerinizi resimle bütünleştirmek ile ilgili yaratıcılığınızı kutlarım sevgili dostum.Çıplak dallarında kuşlar ile yaşama tutunuşu ne güzel anlatıyor.Hem de sımsıkı sarınmış kayalara.Belki unuttuğumuzu sandığımız derinlerde saklı duran hasret,düşler gibi.Son nefesimizdeki umut gibi.Resim bütünüyle temayı vurgularken , siz de en yalın sözcüklerinizle yüreklerimize dokunuyorsunuz.Herbirimiz yürek ve güneş aynılığı ile doğarken,farklı iklimlere savrulur, kuşanmayı öğreniriz ama yürek iklimine karşı kuşanmayı çok geç öğrenir ya da hiç öğrenmeden göçüp gideriz. Tanımlanmayan eksiklik hep vardır içimizde.Bazı an olur ki
şimşek çakışı
gürleyince yürek
usul usul yağar
her damla düşüşünde
hüznün bohçası çözülür
geçmişe düşer sesler
sesimizi duyar
çocuk kalbimize varırız.
değerli yüreğiniz özlemlerinize yakın dursun.Saygı ve sevgilerimle değerli ustam.