ben geceyim
rengim siyahtir benim
karanligim korkutur herkesi
orterim karanligimla sokaklari ve kaldirimlari
sokak kopeklerine evsizlere yolunu kaybetmis herkese
yoldasim dostum
ben geceyim
ofkemde siyahtir huzunlerimde
icimden cigliklar atmak gelir her ofkelendigimde
sessiz cigliklarim boler karanligimi
gozyaslarimi karanligim saklar
kimseler gormez agladigimi
ben ne zaman aglasam
gok gurler simsekler cakar
siz yagmur yagiyor sanirsiniz
oysa agliyan benden baskasi degildir

ben geceyim
dostum yoktur benim
ben herkesi saklarimda karanligimda
hic kimse cesaret edemez beni saklamya
kendinden kacan herkes saklanir bir koseme
sevdigine darilan terkedilen sevipde soyleyemeyen
tum asiklar bana siginir
bana anlatir kimseye anlatamadiklarini
sirdasiyimdir hepsinin
ama ben sirlarimi anlatamam hic birine
ben geceyim
her gun batiminda
bir ortu gibi orterim
gunduzleri islenen tum gunahlari
gun bitip el ayak cekildiginde sokaklardan
karanlagimla orter tum gunahlari
temizlerim sehrin butun sokaklarini
sokaga atilmis bir kopegin sahibi
evi barki olmayan yasli bir adamin evi
kimsesiz bir cocugun anasi
kader kurbani bir fahisenin
kurdugu hayalleri
bir katilin zindani olurum
ben geceyim
adim korkutur herkesi
cocuklar icin ocu
sevenler icin ayriligin diger adi
asklarin sevgilerin katiliyim ben
oysa bende bilirim aski
bende bilirim sevdigi icin aglamayi
istemesemde her gun batiminda kendi ellerimle
oldururum sevdalimi
karanligimla orter
gun yeniden dogana kadar
kapkara bir mezar olurum sevdama
ben geceyim
rengim siyahtir benim