Ben,
Yorgun düşen kelimelerin son ifadesi
İklimler ötesinden gelen yalnızlık
Sen,
Zümrüt-ü Anka’nın küllerinden doğan güzellik
Gönül bahçesinde kızıla boyanmış gonca
Zaman
Hiç yaşanmamış devirlerin başlangıcı
Değişmeyen,hazan ve hüzün olmayan süre
Yer
Kaf dağının arkası
Mutluluklar ülkesi

Sen hayal kur Fuzuli
Gönül öyle ister diller böyle söyleşir
Ne böyle bir yer var dünyada
Nede böyle bir zaman
Gül dikensiz,diken gülsüz olur mu

Sevdayı çekmeyen bilemez aşkı
Ben yari isterim neyleyim köşkü
Hâk nasip ederse olur mu kuşku
Yüreğimde aşkın gözlerimde sen

Dikeni batmayan gülü neyleyim
Aşkı söylemeyen dili neyleyim
Dudakta değilse al’ı neyleyim
Elimde ellerin sözlerimde sen

Gülüşün ruhumda esen bahar ya
En güzel anını şevkle yaşar ya
Hani dudak büküp kaçışın var ya
Kaşlarım çatarım nazlarımda sen

Lüzumsuz bakıyor böyle yarına
İmreniyor senin bülbül zarına
Dayanmıyor yürek yâr efkarına
Türküler yakarım sazlarımda sen

İşte böyle ey kızıl gül hâllarım
Görünüyor bize yol bazı bazı
Sığmaz kağıtlara arz-ı hâllarım
Az geliyor göze çöl bazı bazı

Ne diyem şimdi ben söyle ne diyem
Bu hâl böyle bir hâl karalar giyem

Söyle be kızıl gül hele bir söyle
Paşada bulunan beyde bulunmaz
Alnımda kaderin nakışı böyle
Kemanda bulunan ney’de bulunmaz

Gara bulut olup göklere ağam
Damla damla düşüp çöllere yağam

İşte böyle, dert de benim,çile ben
Sevdalandım yıllar yılı güle ben

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz