ZAMANI DÖVEN USTURPADIR SEVDAM

Kalabalıklardan kaçışımın hikâyesidir bu,
Uğultuların içinde sessizliği kıskandıracak kadar
sessizim,


Düşüncelerim dövülürken balyoz gücünde,
Bataklıkta açan bir gül kadar gözüme çarpışın,
Ateşlere yürüyüşümdür körlüğüm
Ayak bastığım her zerrede yokluğun var
Mesafeler büyüyor şimdi gözlerimde
Bir kalbe sıkıştırılan iki sevdanın ağırlığı
Omuzlarıma biniyor bir dağ niyetinde
Uykularım sorgulanıyor oldu artık
Ölümle hasımlığım başladı uyku saatinde
Artık zaman dokuz başlı ejderha
Ben sana muhtacım sense sana…

Bu şehir gündüzler kadar monoton değil
Gecelere şahitliğim itiyor beni bu teze
Bir zaman oldu kendimle mukayesedeyim şimdi
Kendimi seyrediyorum zemheri ayazında
Görüntüler sana kilitlenmiş
Bense çaresizce bana iliklenmiş…

Fon tutuyor hıçkırıklarım kalemime
Yokluğunun resmini çiziyor düşlerim
Her köşe başına kurulmuş pusular var
Sirenler ötüyor şehrin sessizliğinde
Adını bir tek duygular biliyor
Şimdi telaşa girdi “Türk Dil Kurumu”
Adlandırılmaydı duygularım
Lügatlerin kafa kafaya verdiği andır
Sıyrılıp dünyadan arşa varışım!...

Artık duygularım kovalar beni
Sensiz olan vakitler oyalar beni
Bir tek senin ellerin aralar beni
Gizemli sırlar gayrı senindir senin
Anlam bulan tüm sesler SESİNDİR SENİN…


Ufuk Han ÇİMEN