Deryalara kavuşunca sudur elbet suya kanan
Bir cana değince bir can, can içinde candır yanan

Yangın isteyince canı kendi kurar ocağını
Feleğin ne suçu var örüyorsun ya ağını

Yol alırken denizlere sayamazsın ki kaç kulaç
Düşe yatmakla geçiyor ömür dediğin saklambaç

Sen divaneler katibi beni de bir kenara yaz
Çıktım da gönül dağına vurdu zamansız bir ayaz

Dehşetli bir kalyonu var bakamadım eğilip de
Bu son düşüşümdü benim neden tutmadın gelip de

Kader mi şimdi tasa düşmanım da gelir yasa
Her şeyin güzeldi amma ah şu gururun olmasa

Ben gönülden dağ kurarken sen kale yaptın gururdan
Bir ok gibi atıldım da kaç kez döndüm ben o surdan

Geleceğe gül büyütmek harcım değilmiş anladım
Her gonca çatladığında sorma kaç yerden kanadım

Her goncanın yüreğinde taşınır bilmem kaç yara
Kanamak için açarmış kızıl gül her dem bahara

Kızıl güllerin ardından sevdiğim yollara bakar
Sahi aklım da kalmadı sularda kızıl mı akar

Gamze öyle mi yapardı süzülüp inen kaküle
Ne olmuştu beyaz güle karşılamaz güle güle

Veda edip sevdalara dönerken kuru dallara
Başını çal taştan taşa anlat şimdi dalgalara

Girdin koynuna suların uyu şimdi sessiz sessiz
Bir seçim yap hangi deniz kucaklar seni kimsesiz




Hayrettin YAZICI