[lakin sen,
yalancı bir şairin
kaleminden dökülen
irili ufaklı
birkaç name farz eyle...]


Sakın ola beni kaybetme!
çünkü ne olursa olsun
bir dostu/arkadaşı/kardeşi olduğunu bilmek güzel insanın
Ne hata yaparsan yap
Ne dersen de!
Göz görmeyince gönülden de ırak olur der ya insan,
Yalan!
İnanma!
Mesafe koyma aramıza.
Ve korkma
Yüzüme baktığın zaman, gözlerimdeki buğuyu göreceksin.
Ama hemen bak.

Sakın ola beni kaybetme
Şu an elimde kalem
ve bir kaç saat önce yazmayı bırakmama sebep olan
şu söze inat; (ben,
bir elimde kitaplar
bir elimde yüreğimle,
nasıl bir don kişot’um ki
kalkıp şiir yazıyorum.
"düşmüş görürsen, bir tekme de sen vur"
diyenlerin içinde?) sana yazıyorum...

Sakın ola beni yitirme!
Yıllar önce sana armağan ettiğim o şiirimi anımsıyorum/yaşıyorum şimdi;
(ne gözyaşlarımı
ne de
dışarıda yağan yağmuru durdurabiliyorum bu gece.
içimde bir korku;
ya bırakıp gidersen beni?)

Sakın ola
Ama sakın ola beni bırakma
Çünkü susarsan
Susuzluğunla kuruyacak düşlerinde yeşerttiğin cennet bahçeleri
Film kopacak,
Yanacak perde.
Hayatında/aklında ne kadar bir yer kaplıyorum bilmiyorum ama
Bir eksiklik olacak.

Sakın ola beni bırakma
Övünmek gibi olmasın ama
Seni seviyorum...


Cihat KIRDAR
18/12/2009
00:00