1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1264
Okunma
Öncesini hatırlamıyorum.
Seni gördüğüm, seni bildiğim an,
Varlığınla var olup
Etime kemiğime ruhumu giyindim ben.
Şimdi
Seni çok özlüyorum.
Seninle anlam kazanan varlığım
Sensiz yok!
Soğuk, çok üşüyorum!
Yalnızlıktan bî haberken
Şimdi bu derin sessizlikte, çok korkuyorum!
Yokluğunla yok oluyor ruhum,
Geriye kalan beni teselli etmeye yetmiyor,
Bildiklerim fayda vermiyor...
Yüreğim nasırlı,
Ruhum üzerine basa basa gidiyor!
Tutamıyorum...
Karanlıklardan örülü prangalarla yürümek,
Her adımda binlerce defa düşmek,
Ümitsiz, çaresiz, sensiz kalmak istemiyorum...
Seni bekliyorum!..
Cevap Yaz