Kaderime küssem seni bana vermedi diye

Düzelir mi herşey?

Sen meçhul bir hayatı yaşarken,

Hiç olmamış olsan bile,

Yokluğuna alışmaya çalışmak

Deliliğin ta kendisi değil midir?!

Oysa ne kadar da hazırlamıştım kendimi,

Gelecektin, ve beni

Hiç sevilmediğim kadar çok sevecektin!

Hayal ve gerçeğin ayrıldığı noktaya geldim.

Kabullendim!

Gelmeyeceksin!..

Sen kendi meçhul hayatını yaşayıp

Belki benim varlığımı bile bilmeyecek,

Benim seni özlediğim gibi beni özlemeyeceksin...

Ümitleriymiş insanı ayakta sapasağlam tutan.

Kalmadı artık

Ne ümit,

Ne istek...

Küsmüyorum,

Birilerinin beklediğine kavuşmuş olması

Beni küstürmüyor.

Üzülmüyorum da,

Başkalarının hayallerini gerçeğe çevirmiş olması

Beni üzmüyor.

Olmadıysa,

Yapamadıysam,

Gelmediysen,

İçimden cümleler dolup taşsa da,

Söyleyecek hiçbir şey yok!..

Sadece,

Vazgeçiyorum...

Sen kendi meçhul hayatını yaşarken,

Ben hayallerimin eşyalarını topluyorum...