Sömürgesi mi oldum ah teninin sevda gözlüm...
Ellerin beni anlatır oldu,çizgilerinde arar oldum seni hergün...
Dağların yamacından uzandım seni görebilmek için günlerce hiç aramadan bedenimin yorgunluğunu...
Zeytin dallarında asılı bıraktım puşimin karalarını senin için kayboldum siyah matemimde...

Bir yudum su için yıllardır düşmüş bulundum peşine sonu gelmeyen bütünlüğümle...
Toprak kokan avuçlarımda yakaladım seni ;besledim,büyüttüm,azat ettim sonsuz yağmurlara...
Kızarmış günler oldum bazen ağlayan gözlerimde,selin aldı kalbimin içinden öten seni...seni bahar etti yalancı günlere aldı masum kelebekler gibi uç diye;savurdu beni senden alıp bereketin olsun diye topraklara...

Alnımda yazı bıraktı ateşten kalemle... seni acıtır oldum içimde,en çok da buna yanar oldum ben...gözlerim görmez,kulağım işitmez oldu ama acını hep hisseder oldum hep baş ucunda bekleyerek...
Doğdun kara kışın ortasına bi gün,uzattın ellerindeki sevda sözlerini gözlerinle tutarak...kalbimin dallarını araladım yeşil kokan bahar havana gül kokan kırmızı toprağına...

Şimdi özler oldum kapanmış gözlerini bile uçurtmam yok mu artık!
Yok musun sen ey sevda güvercinim!haberin gelmez oldu ; beyazlar mı küstü sana ...yolcuyum bende o zaman senin kalleş gölgende ;(((