Bir sensizlik türküsü takıldı dudağıma
Her gece aynı hüzün çöküyor sokağıma
On dörtlük bir şiiri dayadım şakağıma
Gelip de şu tetiği çekeceksen çek artık.

Aldığım her nefeste sen dolarken içime
Zaman hüzün katıyor gündüzüme, geceme
Hasretten bitap düşen gönlümde aşk bahçeme
Sevdanın tohumunu ekeceksen ek artık.

Bak yine mağlup oldum, kaybettim savaşımı
Yenilmez bir kumandan eğdi garip başımı
Son ölüm senden olsun. Al şu mezar taşımı!
Hecelerle kalbime dikeceksen dik artık.

Kendimi unutmuşum hep hüzünlere salıp
Duygularım hükümsüz, yüreğim ise kayıp
Korkuyorsam namerdim, kalbime nişan alıp
Şiir denen silahı, sıkacaksan sık artık.

Varlığındır sebebi; yaşarken ölüşlerim
İsmini andığım an ağladı gülüşlerim
Seni arzuluyorken yarım kaldı düşlerim
Kurduğum son hayali yıkacaksan yık artık.

Biliyorum sevgili tahammülün en sonda
Bana gel diyeceğim ummadığın bir anda
Yaşamak istiyorsan bu yemyeşil limanda
Ardında gemileri yakacaksan yak artık.

Her gece rüyalarda beklediğim “düş”tün sen
Yüzümdeki tebessüm, en masum gülüştün sen
Gözlerimden gönlüme damla damla düştün sen
Hayallerden gerçeğe çıkacaksan çık artık.

Artık mahşere kaldı seninle vuslatımız
Vedaları süsleyip ayrılmakmış bahtımız
Olsun varsın sevgilim, aynı ya muradımız
Ahirette gönlüme bakacaksan bak artık.


Emin ZEYBEK
08 Kasım 2009 - Bursa