Yalnizligimin karanligina uzanmistim, her gece oldugu gibi
Yarim yamalak bir uykuda gözlerim
Önce penceremi çiseleyen yagmur bozuyor sessizligi
Birde seherin ilk i$iklarini görmü$çesine öten bir kus sesi…

Sonra vücumdumda e$it olmayan sicaklik çekti dikkatimi
Ayaklarim buz kesmi$, alev alev ise ellerim…
Ölümün baslangici gibi…

Yalnizlikta ölüm gibidir oysa,

ILIK ILIK i$ledi yokluk bedenime
Ecel misali…
En güçlü yerimden baslamis ilk önce
kaçi$i yoktu sanki…

enselemisti bir kere…
tutundugum dallarimi kesti ilk önce
ve ben kucagina düstüm öylece…

korktum,

hemen aldim elime bir kagit bir kalem
ürperdigim karanliklar içinden yaziyorum
sadece bir mum i$iginda karaliyorum…
içimde bitmek bilmeyen o son nefesini….

"Kimseye lanet etmedim,
Sana ettigim kadar… Isyanlardayim…DUY !

En son,
Yakistirdigin sensizligimin kiyafetini
Ta$imaktayim, istemeye istemeye…
Üzerimde yalnizligimin takilariyla…

Ve bozamadim hiç bir gürültüyle
Ardinda biraktigin sükûneti
Hala kurcalamaktayim biseyleri

Susmak agir geliyor,
Kaldiramiyorum…
Ve düsüyorum….

Yine ayaklar altinda ben olan ne varsa,
Bir sana yeniliyorum ya
Lanet olsun banada… !! "


Uzadikça satirlar ;
Ziyasiz etrafa alisiyor gözlerim…
Yani sensizlige alistigi gibi bedenimin..

Ve Korkusuzluk kovuyor korkuyu yavas yavas
Karanligin hay$iyeti kalmamisti artik…
Yanlizligima alismistim…
Ölüme alismistim yani…

Ve O son nefesi vermeye ;

Hâzir(miy)dim… !!!(?)



............by esr@yildirim