Düşüyorum, kalkıyorum
Elim, yüzüm... yara bere..
Daha kabuk baglamadan gidişlerine
Ben,
Yine düşüyorum sensizligimin tam üzerine...
En acı yerimden kanıyorum,
Yine,
Ardından biriktirdigim sözlerim diziliyor bogazima
Harf harf sustugum...
Kelime kelime yutkundugum
Gelipte dilimin ucuna,
Bir türlü düşmeyen,
Ki gururumdan
"Dur gitme"lerim bile hep lal...

Sen bir adım gittin
Ben bin ah susturdum içimde
Yerin dibine girdim bu şehrin
Istanbul sende beni kendine hapsettin..!!
Sen yürüdün,
Ben ardına düştüm,
Ki gururumdan
Ardına düşüşlerim bile
Geri gidişlerimdi...

Aslinda "HAYIR" demeliydim...
"Dur gitme,
Kal orda,
Dur,
Bir adım daha öteye gitme bensizligin
Henüz bitmemişti sevmelerim..."
Ki Gururumdan,
Kesilmişti sesim...

Simdi,
Dilsiz bir sevdanın peşinden koşturmaktayım,
Ayaklarına deydikçe ayrılık izleri,
Ben,
Hep geri adım...

Ve Istanbul’a küsüyorum son zamanlar
Son elvedayı bile yakıştırmadı bana bu şehir,
Kalbimi attıgı yerden terketti.
Paramparça bir halde,
Topladım kalbimi
Hala acıyor...
Hala kanıyor...
Vurgun yemiş beynim,
Aklının tamamını bu şehirde kaçırıyor,
ISTANBUL sende ahımı aldın...



.............by esr@yıldırım