Kemanin sesi ellerine öksüz kalmis saçlarimi oksuyor sanki
bir hüzün çöküyor hüzünlerime
gözlerini bile hayal edemiyorum gömüldügüm karanligin içinde
o kadar uzak o kadar imkansizsin ki …
düslerimde bile düsleyemiyorum seni
hayaline bile konusmuyorum artik
susuyorum sadece…
susmaya zorluyorum kendimi
o kadar zorki…

dolu dolu yasamak varken senligi
doyasiya bakmak varken gözlerine
bana tek sessiz olmak kaliyor…
bütün senlere uyumak kaliyor…

yalnizlik bile dolu dolu yasiyor kendini,
yalnizlik bile yalnizligiyla yapa yalniz…
oysa ben,
düslerim,
bana ait ne varsa,
ne kendini yasiyabiliyor nede yasatabiliyor kendini,
yalnizlik kadar olamiyor anlayacagin… beceremiyor…

simdilerde kirgin yüregim sana… bir ayri küskün…
öfkesiz bir küskünlük…
gururumu bes paralik yapip yüzüme tükürmene bile kizamiyorum…
sadece ayaklar altina alinan kalbimin kiriklarini topluyorum…
her parçasi elime batiyor, her biri ayri yara açiyor ellerimde,
artik tutunamam dalina…
tutsanda düserim artik Gücüm kalmadi …
tahammüllerime tahammül edecek tahammülüm kalmadi…

sen kal ben giderim…
tahammül edemeyen benim zaten…
hem çok gitmeler gördüm ben… senden daha iyi bilirim gitmeleri…
ama bildigin o gitmelerden olmayacak bu gidisim…
adimlarima basanlar bile utanacak…
gitmeler bile utanacak gidisime….
Ben hiç kimseden gitmedim amma hiç kimseler benden çok gitti…
gidislerini bile yüzüne gözüne bulastirdilar…
O hiç kimseler bir gidis görsün…
sokaklarin bile imrenecegi bir veda görsün…

sen bile gitmek isticeksin, gittigim yollardan…
adimlarima basip ulasmak isticeksin gitmelerime…
bana gelmek degil… bana GITMEK isticeksin…

ne kadar eminsem bu söyleyislerimden…
hayalinmi geliyor yoksa aklima…O’mu beni konusturuyor anlam veremedim…
yada ebedi yokolusumdan korkup sariyor dört bir yanimi…
çözemedim…

çözemiyorum…
her aklima gelisin dügümlerime kör dügüm oluyor…
her yanimdan çildirasim geliyor bu yüzden…
yarim kalan aklimda aklini yitiriyor…
aklimsiz kaliyorum…
kurcalayicak aklimda yok artik…aklima gelen sende…

sana ölmeye hazirlaniyorum belki…
sana ebediyyen susmaya… son kez , sokaklara anlatiyorum gitmelerimi…
onlardan her geçtiginde beni anlatsinlar diye…
hangi yere adim atsan bensizlik vursun diye yüzüne…
yüzkizarmalarin nasilda aci oldugunu bir kez tadasin diye…

gittigim yollardan geçmeye devam edersen eger sakin korkma,
belki caddeler fisildar sirrimi…
ufak bir rüzgar eserse kulagina : O ASLINDA O’na GIDECEGIN YOLLARI anlatti
bize derse…
sen onlari dinle…
ama sonra bana gelme…

BANA GIT O ANDA…




...by esr@yildirim