hücrem karanlık ses soluk yok puslu
on senedir bu ranzadayım demirleri paslı
alaca renkli yastığım hiç yıkanmamış kirli
güneş nerde,güneşi özledim,güneşe ağlıyorum

aklımda kalmış sulamışlar mı acaba avuludaki çiceği
çoktandır bir canlıyı görmedim ne bir kuş nede bir böçeği
duvarlara çiziyorum yorgun,masum aydınlık bir geleceği
güneş nerde güneşi özledim güneşe ağlıyorum

zehir zemberek gecenin ardından tekrar başlar gece
ölüm nabız yokluyor nabzım düştü kaç kere
göz yaşlarım yere düştü yağmur gibi tane tane
güneş nerde güneşi özledim güneşe ağlıyorum

bana sorsan beni ben duvarlardayım yarım yarım
yürümekte zorlanıyorum nasır tuttu ellerim,ayaklarım
titreyen bir ayaz var yüreğimde sabaha nasıl uyanırım
güneş nerde güneşi özledim güneşe ağlıyorum

on sene ikiyüz atmışbeş gün oldu gözlerimde halkalar
ne bir ana sesi nede bir baba yanlızca küfürbaz gardiyanlar
bilirim boğulacak akıtığı kanlarda zalim olanlar
güneş nerde güneşi özledim güneşe ağlıyorum

ben yarına yetişemezsem kardaş sanadır sözüm
bıraktığım yerden sen götür asılmasın yüzüm
beni vuran vurdu geride yanlız ve sesiz ölüm
güneş nerde güneşi özledim güneşe ağlıyorum



MURAT GÖN