Ey rüzgar...
Sana karşı yürürken saçlarımı okşarsın ya.
İçimde ki aşkı da öyle bir savur ki,
Yarimin yanaklarını yalayıp geçsin, doyasıya...

Ey bulut...
Hasretli gecelerde damla damla ağlarsın ya.
Sevdamı ödünç vereyim ben sana.
Öyle bir ağla ki,
Damla damla yağsın yarimin avuçlarına,
Ve beni görsün...
Beni görsün her bir gözyaşında...

Ey Toprak...
Ateş-i aşkla yanacağım ya birgün...
Üstüne, diktiğim günah tohumlarının nar-ı eklenecek ya...
Hani sen beni boydan boya örteceksin ya...
O vakit çürütme, elleme yüreğime!
Ellem ki, yarim, toprağa her basışında,
Yüreğimde ki çığlıkları duysun.
Kirpikleri tutamasın göz yaşlarını.
Damla damla damlasın mezarıma.
Dünyadayken ektiğim günahın tohumlarını kurutsun!

Ya da...
Kaldırsın başını semaya!
Haykırsın gözü yaşlı bulutlara.
"Son bir şans bana! Dön gel! N’olur?"

Ben duyayım olur mu?
Ve cevap vereyim ona!
Diyeyim ürperten uğultuyla...

"Bir rüzgar var bilir misin?
Adı Aşk-ı Narâ...
Hiç öpmedi mi yanaklarını?
Fısıldamadı mı kulaklarına
’seni seviyormuş’ diye...
Okşamadı mı saçlarını usulca...

Bir bulut var bilir misin?
Adı Yaralı Sevda...
Hiç ağlamadı mı avuçlarına?
Arındırmadı boynunda ki ağır vebalden!
Yıkamadı mı yüreğini?..

Bir toprak var bilir misin güzelim?
Şimdi beni koynunda yatırmakta...
Beni bir tek o anlamakta...
O söylesin sana!"

"Aşk,sevgi,mutluluk...hepsi yalanmış!
Gerçek olan şu kara toprakmış!"


ABDÜSSAMED GEDİK